ไฟพยาบาท “อุบายธรรมละความแค้น” ถ้าคุณยังคับแค้นใจอยู่ลองอ่านเรื่องนี้

ความโกรธ ความริษยา ความอาฆาตแค้น พยาบาท สิ่งเหล่านี้เป็นกิเลสตระกูลโทสะ เป็นสิ่งที่ทุกคนรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ดี แต่น้อยคนนักที่จะระงับมันได้ทั้ง ๆที่รู้ว่ามันเป็นอันตรายต่อชีวิต 

เวลาที่เราอาฆาตแค้นใครสักคน เราจะรู้สึกอยากด่าอยากประจานมันต่อหน้าคนทั้งโลก อยากดักต่อยมัน หรือที่ร้ายแรงที่สุดคืออยากเอาชีวิตมันเลย อารมณ์ชั่ววูบเหล่านี้มันทำลายชีวิตของเรามามากต่อมากแล้วไม่มีสักครั้งเลยที่ความโกรธมันจะทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นมีแต่ทำให้แย่ลง 

แต่มีอุบายธรรมที่มายทามอยากจะแชร์ให้ฟัง ตอนดึกๆลองเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า จักรวาลนี้กว้างใหญ่ไพศาลมาก ถ้าเทียบตัวเรากับจักรวาลแล้ว เราเป็นเพียงแค่เศษฝุ่น เศษธุลี เท่านั้น แค่นี้จะเอากันถึงเป็นถึงตายเลยหรือ? 

ความหลงผิดทั้งหลายมันหล่อหลอมให้เรายึดมั่น สำคัญมั่นหมายว่าตัวนี้ ใจนี้เป็นของเรา ทั้งที่จริงแล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราเลยแม้กระทั่งตัวเราเอง เราเกิดขึ้นมาจากธาตุ 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ สักวันเราก็ต้องคืนร่างกายนี้ให้แก่โลก คนเราจะจนจะรวยจะดีจะชั่วจะมีอำนาจวาสนาแค่ไหนก็ต้องตาย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า

อีกอุบายธรรมหนึ่งคือการเจริญมรณานุสติ

การเจริญมรณานุสติมีอานิสงส์มาก ถ้าเราตระหนักชัด ในความไม่แน่นอนของชีวิตแล้ว ไม่มีทางที่เราจะไปทะเลาะกับใคร หรือไปริษยาใคร หรือเบียดเบียนใคร เพราะเวลามันมีไม่พอ วันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตเรา หรือของเขา เราควรใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ รักษาใจให้เป็นบุญ ชีวิตมีนี้ค่า เพราะมันมีเวลาจำกัด

คนที่เราต้องแผ่เมตตาให้เขามากที่สุดไม่ใช่คนที่เรารักที่สุดแต่ควรเป็นคนที่เราเกลียดที่สุด เขาจะร้ายขนาดไหนก็ช่างเขาเราเอาความเมตตาเขาสู้ ที่สำคัญเราไม่ได้สู้กับความร้ายกาจของเขาแต่เราสู้กับความร้ายกาจในจิตใจของเราเอง 

ความพยาบาทมันลากจมูกเราให้ไกลจากความเมตตา โกรธแล้วต่อย โกรธแล้วด่า ใครๆก็ทำได้ แต่โกรธแล้วมีความสามารถในการควบคุมตัวเอง บุรุษที่ฝึกตนดีแล้วเท่านั้นที่ทำได้

ถ้าเห็นว่าแนวคิดนี้มีประโยชน์จงแชร์และแท็กคนที่คุณรัก ดิฉัน มายทามคณพศ ของให้วันนี้เป็นวันที่ดีค่ะ

อ่านต่อ –  นิทานชาดกเรื่อง ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว