ชีวิต

เราทุกคนล้วนอยู่ที่นี้ไม่ถึงคนละ 100 ปี อย่าเอาแต่จมอยู่กับความทุกข์ เกิดมาเป็นมนุษย์มันก็เป็นธรรมดาแหละค่ะ ที่จะเศร้าบ้าง เสียใจบ้าง ผิดหวังในสิ่งที่ไม่ได้สมใจอยาก แต่ขอให้ย้อนกลับมาดูความจริง ว่าเราไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกนี้นานขนาดนั้น อย่างเก่ง…ก็ 100 ปีหน่อย ๆ ฉะนั้น…. อย่าเศร้านาน อย่าทุกข์นาน อย่าดิ้นร้นหานาน อย่าทะเลาะกับใครนาน อย่าโกรธนาน

ช่วงชีวิตที่ตกต่ำถึงขีดสุด คุณจะได้พบกับคน 4 คน 1. คนที่ช่วยคุณโดยไม่คิด 2. คนที่ไม่คิดจะช่วยคุณ 3. คนที่อยู่เคียงข้างคุณ 4. และคนที่จากคุณไป หากไม่มัวมานั่งโทษตัวเองและโทษแต่คนอื่น พิจารณาให้เห็นว่า “ทุกๆ อย่างในชีวิตย่อมไม่เที่ยง ไม่มีอะไรแน่นอน ทุกๆ อย่างย่อมแปลเปลี่ยน” เรื่องแย่ๆ

อย่าให้ความเหงานำพาเราไปคบกับใครก็ได้ เหตุผลที่เราไม่ควรคบใครเพราะความเหงานั้น เปรียบเทียบง่ายๆมันเหมือนกับตอนที่เราหิว เวลาที่เราหิวเนี่ยเราจะกินได้ทุกอย่าง กินอะไรก็ได้เพื่อบรรเทาความหิว แต่ลืมไปว่าสิ่งที่ฉันอยากกินจริงๆมันคืออะไร มันก็เหมือนกันกับเรื่องของความสัมพันธ์ค่ะเวลาที่เราเหงาเนี่ยเราจะรู้สึกเหมือนกับตอนที่เราหิว คุยกับใครไปทั่ว ใครเข้ามาก็คุยหมดไม่เลือก จนเราลดมาตรฐานของตัวเองเพราะความเหงา แล้วก็จะมาบ่นทีหลังว่าไม่เจอคนที่ใช่เลย มันจะใช่ได้ยังไงกันคะ เพราะเราสร้างความสัมพันธ์ขึ้นมาจากความเหงา  บางคนหนักไปกว่านั้น ตัดสินใจคบกันเพราะความเหงา สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเราเอาความเหงาของเราไปทำร้ายอีกฝ่าย มันก็เหมือนกับที่เรากินอาหารไม่เลือกเพราะว่าความหิว ตอนกินมันก็อร่อยอยู่ แต่พอกินไปสักพักเราก็จะรู้ตัวอีกทีว่า นี่มันไม่ใช่จานที่ฉันต้องการนี่หว่า